De re-integratie van de langdurig arbeidsongeschikte techneut Harold bij een zorginstelling werd al vroeg gestopt omdat er géén arbeidsmogelijkheden waren door elkaar opvolgende forse klachten en beperkingen. Na twee jaar ziekte beschreef een UWV arts (VA) een scala aan ernstige klachten en marginale mogelijkheden. Harold zou alle energie nodig hebben voor basale activiteiten. De herstelprognose vond de VA nog onzeker waardoor sprake zou zijn van volledige maar niet van duurzame arbeidsongeschiktheid. Over zeven maanden zou herbeoordeling plaatsvinden. Namens werkgever startten wij een bezwaarprocedure in samenwerking met Harold.
Bezwaar
Tijdens de bezwaarfase van deze medisch complexe zaak vroegen wij om een hoorzitting. De VA B&B weigerde – ondanks aandringen – daarbij aanwezig te zijn en had ook geen behoefte aan contact met Harold of zijn behandelaars. De VA B&B stelde een wat selectieve opsomming op over klachten en behandelingen en verzuimde daarbij om de reden voor een recent door gebrek aan resultaat gestaakt multidisciplinair revalidatietraject nader toe te lichten? Aanzienlijke toename van belastbaarheid werd nog verwacht gebaseerd op een diagnose die volgens de VA B&B ‘aan de orde’ zou kunnen zijn? Een multidisciplinair revalidatietraject zou de belastbaarheid kunnen vergroten? UWV verklaarde het bezwaar ongegrond.
Beroep
Er volgde beroep waarbij UWV zonder bericht verstek liet gaan tijdens de zitting. Vragen van de rechter aan het UWV bleven daardoor zonder antwoord. Vragen als, welke multidisciplinaire behandeling hier nog gunstige effecten zou kunnen hebben? De rechter deed binnen één week na zitting uitspraak. Het beroep werd gegrond verklaard en UWV werd veroordeeld om binnen zes weken te komen met een nadere motivering van haar standpunt over de kansen op herstel.
Termijnoverschrijding
Binnen zes weken geen reactie van UWV. Nadat wij gingen bellen kwam de afwikkeling op gang. UWV ging niet in beroep. De VA B&B – dezelfde als in de bezwaarfase – deed géén poging om zijn eerdere uitspraak te onderbouwen. Hij belde met Harold en concludeerde vervolgens dat de diagnose die hij eerder beschreef als ‘mogelijk aan de orde’ niet de juiste was. De feitelijke diagnose betekende snelle progressie van het ziektebeeld zowel fysiek als mentaal. De therapiekeuze was erop gericht om progressie van de beperkingen te vertragen. Volgens de VA B&B zou, als de juiste diagnose bij einde wachttijd zou zijn aangehouden, de herstel-verwachting als niet meer dan gering zijn ingeschat. Volledig en duurzaam arbeidsongeschikt was de conclusie waardoor alsnog sprake was van recht op IVA uitkering.
Toelichting
De uitkomst van het beroep stemt tot tevredenheid hetgeen over het verloop van deze zaak niet gesteld kan worden. Het verloop schetst het beeld van een tekortschietend UWV waarbij zelfs bij bezwaar- en beroepszaken tijdigheid en kwaliteit onder druk staat terwijl juist hier een serieuze heroverweging mogelijk zou moeten zijn. Een VA B&B die deelname aan een hoorzitting weigert. Ook anderszins geen contact wil om vervolgens op basis van stukken tot conclusies te komen die zo twijfelachtig zijn, dat die na uitspraak van de rechter niet kunnen worden onderbouwd. Wat daarna rest, is een rapport van de VA B&B dat de weg naar de IVA openzet.
Auteur: Ad van Lieshout, www.lenm-advies.nl